Öğrenmek...

Öğrendiğimiz ne çok şey var değil mi?
Ve de öğreneceğimiz...

Öğrenmek benim için sıklıkla çok keyifli bir süreç olarak gerçekleşiyor hayatımda.
Yeni bilgiler, yeni yerler, yeni insanlar...

Koçluk eğitimine başladığım ilk zamanlarda öğrendiğim bir şeydi "Liste yapmak"...
Sonrasında "Yapılacaklar Listesi"nin değil "Olunacaklar Listesi"nin daha önemli olduğunu da öğrendim...

İşler yoğunlaştığında ve birden çok konuyla (danışmanlık, reklam, koçluk, evin işleri, yazılacaklar, aile işleri vb) ilgilenmek zorunda kaldığımda mutlaka uyguladığım ve çok işe yarayan bu listeleme hadisesinde bazen yazmama rağmen yapmayıp ertelediğim şeyler de olabiliyor. 

Geçen hafta sonuna doğru yine böyle yoğun bir dönem olduğundan ve temizlenmesi gereken çok şey birikiverdiğinden listemi yaptım ve tek tek yazdığım görevleri yerine getirmeye başladım. Bir bölümü yine ertelendi...

YAZDIYSAN YAPACAKSIN

Bu da yeni öğrendiğim bir şey...
Dün gece öğrendim...
Bu kez keyifli bir öğrenme olmadı maalesef...

94 yaşında, tansiyon 12/7, sapasağlam, "Hepimizi gömer" denir ya; öyle sağlıklı, kendine yeten, çok acayip neşeli, karıncayı incitmeyen, dünya tatlısı bir adam olan dedeme kamyon çarpmış... 

Geçen hafta yapılacaklar listemde "Dedeni ara, şahane bir yemek yiyin beraber" yazıyordu.
"Çok yoğundum."
"İşim başımdan aşkındı."
"Dur şunu da bitireyim, bu da bitsin" diye akşam oldu; "Bu saatten sonra da aranmaz artık"...

Aranır!
Sevdiğin insan her saatte aranır.
O işin bitmesinden de diğerinin yetişmesinden de önce gelir...
Bu kez üzülerek öğrendiğim şey bu oldu...

BİR ŞEY DAHA...

Bir de bu facebook platformunun ne kadar güzel olabileceğini tekrar öğrendim...
"Hatırladım" demek daha doğru olacak.
Eski yeni yüzlerce dost ve arkadaş taziyelerini bildirdi...
Binlerce kilometre uzaktaki kardeşimle resimler, sevgi ve anılar paylaşıldı...
Yıllardır görmediğim kişilerin iyi dilekleri geldi.
Acı paylaşıldıkça hafifledi...
Sağ olun...